De discussie over het belang van de diagnostiek, stoornissen en behandeling in de psychiatrie speelt al heel lang en neemt toe. Het wetenschappelijk onderzoek levert nog onvoldoende doorbraken op, en daarmee neemt de weerstand tegen het classificeren toe. Het classificeren en dus het indelen van kinderen in groepen sluit bovendien steeds minder aan bij de maatschappelijk tendens om naar individuen te kijken en juist hun unieke ontwikkeling te waarderen. Het kind moet in de groep passen, waarbij het belang van het individuele profiel, de unieke voorgeschiedenis en de specifieke behandelmogelijkheden steeds minder aandacht hebben gekregen.
De overheveling van de verantwoordelijkheid over de jeugdzorg naar de gemeente heeft ons verder uit onze comfortzone gehaald en het zorglandschap fors veranderd. Deze overheveling heeft die discussie verder aangewakkerd waarbij de vraag groeit naar alternatieven, minder medicalisering en bovendien de wens toeneemt om meer oog te hebben voor het kind in diens omgeving.
"Als alles ter discussie staat, ontstaat er ruimte voor verandering."
Met ons vak staan we midden in de maatschappij en ook wij worstelen met de bestaande concepten, die steeds minder goed aansluiten bij de vraag en de verwachtingen van zowel anderen als onze eigen visie. Discussie is dan ook van grote waarde, want als alles ter discussie staat ontstaat er ruimte voor verandering. Het vraagt namelijk een andere manier van werken om het kind en het gezin echt centraal te kunnen stellen.
Dit zorgprogramma richt zich op het ontwikkelen van methoden waarbij het gezin echt centraal staat. Wij willen met deze methoden bijdragen aan de ontwikkeling van het kind vanuit een dimensioneel en oplossingsgericht perspectief met aandacht voor zijn omgeving en participatie in de samenleving.
Binnen de zorglijn Ontwikkeling in Perspectief en de afdeling Psychiatrie zijn veel mensen bezig met het opzetten en uitrollen van projecten om de zorg te verbeteren. Dit zorgprogramma is bedoeld om de krachten te bundelen en onderlinge verbinding en samenhang te versterken. Niet alleen met collega’s, maar ook met patiënten, familieleden, ervaringsdeskundigen en belangenbehartigers. Zowel intern, als naar buiten gericht, om een bijdrage te kunnen leveren aan netwerkzorg.
De verschillende projecten worden ondergebracht in 4 thema’s:
- Communicatie
- Diagnostiek
- Innovatie
- Systemen
De thema’s hebben een eigen doel waarmee ze bijdragen aan de missie van dit zorgprogramma en de thema’s hebben ook een sterke onderlinge samenhang. In de uitwerking van de doelen zullen we steeds streven naar participatie en samenwerken; hoe is de patiënt betrokken, wat heeft de patiënt er aan en hoe dragen we hiermee bij aan netwerkzorg?
