Kanarie in London
Hij hield het prima vol en ik kan me niet herinneren dat ik ooit zelf zo uitgerust van een stedentrip ben teruggekomen. We hebben iedere dag wat bekeken, bijzondere dingen gedaan, maar ook rust ingebouwd en tijd voor onszelf genomen. Het aanpassen aan het tempo van mijn zoon bleek ook voor mij een weldadig effect te hebben.
Ik moet denken aan de mijnwerkers van vroeger die kanaries meenamen bij hun gevaarlijke werk. Als er giftig gas vrijkwam in de mijn, was die kanarie de eerste die van zijn stokje viel. Dat was dan voor de mijnwerkers het teken om zo snel mogelijk de mijn te verlaten. Die kanaries hebben destijds veel levens gered.
Onze tijd kent zo zijn eigen gevaren. Iedereen is druk, je bent overal bereikbaar, informatie komt de hele dag door binnen via verschillende kanalen. We blijven met elkaar maar doorlopen, doorhollen, totdat we soms letterlijk door onze hoeven zakken. Volwassenen en kinderen met autisme, zoals mijn zoon, zijn misschien wel de kanaries van deze tijd. Met alle drukte en alle prikkels zijn zij de eersten die van hun stokje vallen. Als we net zo verstandig zijn als die mijnwerkers, trekken we daar ook onze conclusies uit. Misschien bedenken we wel dat de klassen nu écht wel vol genoeg zijn, dat je na ziekte of tegenslag niet gelijk de volgende dag weer op volle kracht door hoeft.
Met die kanaries in de kolenmijn liep het niet altijd goed af. De mijnwerkers waren gered, de vogels overleefden het niet.
Ik droom van een wereld vol met bonte kanaries, waarin we er met elkaar voor zorgen dat er geen een van z’n stokje valt. Daar worden we allemaal beter van.
---
Peter is getrouwd met Bertine en heeft zoons in de leeftijd van 6 tot 19 jaar. Vier jongens met ieder hun eigenheid; slim, vrolijk, serieus, eigenwijs, onhandig, handig. Drie zijn gediagnosticeerd met een vorm van autisme. Peter werkt in het UMC Utrecht als informatiemanager en zingt in zijn vrije tijd. Hij is ook lid van de Familieadviesgroep die de afdeling Psychiatrie bijstaat. Peters verhalen zijn eerder gepubliceerd in LMA magazine, het tijdschrift van de Stichting Leven Met Autisme.