De ziekte van Von Willebrand is een zeldzame aangeboren (erfelijke) stollingsstoornis, waarbij een tekort bestaat aan een stollingseiwit in het bloed: de Von Willebrand Factor. De ziekte werd in 1926 voor het eerst beschreven door de Finse arts dr. Erik Von Willebrand. Hij ontdekte een stollingsstoornis die sterk leek op hemofilie. De ziekte van Von Willebrand is de meest voorkomende erfelijke stollingsstoornis en komt mogelijk bij 1 procent van de Nederlandse bevolking voor.
Mensen met de ziekte van Von Willebrand hebben vooral last van slijmvliesbloedingen. De mate waarin de Von Willebrand factor nog actief en/of aanwezig is, de zogenaamde Von Willebrand factor activiteit, bepaalt de ernst van de ziekte.
Wanneer contact opnemen met behandelcentrum?
Bij een milde vorm van de ziekte van Von Willebrand zal er in het dagelijkse leven weinig of geen hinder worden ondervonden van de ziekte. Hierin schuilt echter ook het gevaar dat vergeten wordt dat er nog steeds voorbereidingen getroffen moeten worden.
Neem daarom altijd contact op met de Van Creveldkliniek in geval van:
- Een ongeluk, stomp buiktrauma of een val op het hoofd
- Pijnlijke zwellingen (bloedingen) in spieren en gewrichten
- Ruim van tevoren (wanneer besloten wordt dat een ingreep nodig is, uiterlijk zodra de datum bekend is) bij operaties en (tandheelkundige) ingrepen. Denk hierbij ook aan een scopie, ter plekke kijken met een dunne slag waar een camera op zit, vaak in de darmen.
- Neus- of mondbloedingen die langer dan twintig minuten duren
- Bloedverlies in de urine of ontlasting zonder duidelijke verklaring
- Vaginaal bloedverlies buiten de menstruatie die langer dan twee dagen duurt.
- Herhaaldelijke vaginale contactbloedingen (bloeden tijdens/na seks met penetratie)
- Een kinderwens of zwangerschap van u of uw partner (anders vallen de draagsters er buiten)
Uitleg over het ziektebeeld
Normale bloedstolling
Zodra er ergens in het lichaam een bloeding ontstaat, reageert het lichaam hierop. Door de verwonding komen er stoffen vrij waardoor de bloedplaatjes een bloedprop vormen, dat de bloeding stelpt. Deze prop wordt versterkt door verschillende stollingsfactoren, zodat het niet voortijdig afbrokkelt. Hierdoor ontstaat er een stevig stolsel.
Rol van Von Willebrand factor
Von Willebrand factor is een eiwit dat wordt aangemaakt in de cellen van de bloedvatwand en in de bloedplaatjes. Het werkt als lijm tussen de bloedplaatjes en zorgt ervoor dat de bloedprop aan de beschadigde bloedvatwand blijft plakken. Als er een tekort is aan Von Willebrand factor, zoals bij de ziekte van Von Willebrand, komt de bloedplaatjesklontering vertraagd of onvoldoende op gang. Hierdoor blijft het wondje langer bloeden.
Von Willebrand factor zorgt ook voor het transport van stollingsfactor VIII door de bloedbaan, de stollingsfactor die verminderd is bij hemofilie A. Een tekort of verstoorde functie van Von Willebrand factor kan ook leiden tot een verlaging van stollingsfactor VIII, omdat factor VIII in afwezigheid van Von Willebrand factor versneld wordt afgebroken in het bloed.
Mate van ernst van de ziekte van Von Willebrand
Er is een groot verschil in de ernst van de klachten bij mensen met de ziekte van Von Willebrand. De mate waarin de werking van Von Willebrand factor ontbreekt, bepaalt de ernst van de ziekte.
We onderscheiden drie hoofdtypen (type 1, 2 en 3) van de ziekte van Von Willebrand. Hoofdtype 2 is weer onderverdeeld in subtypes 2A, 2B, 2M en 2N. Bij type 1 is de hoeveelheid Von Willebrand factor verlaagd. Bij type 2 is de functie van Von Willebrand factor gestoord. Mensen met de ziekte van Von Willebrand type 2B hebben ook minder bloedplaatjes in hun bloed. Bij type 3 is er helemaal geen Von Willebrand factor aanwezig. De verschillende (sub)typen worden beschreven in de tabel. Er kunnen grote individuele verschillen zijn in de mate van bloeden bij mensen met hetzelfde (sub)type. Patiënten worden daarom behandeld op basis van hun bloedingsneiging en niet alleen op basis van het type.
Tabel: Verschillende (sub)typen van de ziekte van Von Willebrand en hun bloedingsneiging
Ziekte van Von Willebrand | Omschrijving | Bloedingsneiging |
---|---|---|
Type 1 | Het meest voorkomende type, die bij ongeveer 75% van de mensen met de ziekte van Von Willebrand voorkomt. De hoeveelheid Von Willebrand factor is verlaagd en daardoor minder functioneel. | De bloedingsneiging is meestal licht |
Type 2 | Komt minder vaak voor dan type 1. | |
Subtype 2A Subtype 2A wordt veroorzaakt door een minder goed werkend Von Willebrand factor. | De bloedingsneiging is meestal groter dan bij type 1. | |
Subtype 2B Von Willebrand bindt heel sterk aan de bloedplaatjes zodat deze ook zonder bloedvatschade samenklonteren en daardoor verloren gaan. | De bloedingsneiging is meestal groter dan bij type 1. | |
Subtype 2M Von Willebrand factor en de bloedplaatjes plakken minder goed aan elkaar. | De bloedingsneiging is meestal groter dan bij type 1. | |
Subtype 2N Von Willebrand Factor bindt niet goed aan factor VIII, waardoor factor VIII sneller wordt afgebroken. Omdat het factor VIII gehalte laag is, lijken de symptomen erg op die van hemofilie A. | Type 2N geeft een matige bloedingsneiging | |
Type 3 | Komt zelden voor. Er is weinig of geen Von Willebrand factor in het bloed. Hierdoor is er ook weinig of geen factor VIII. | Type 3 geeft een ernstige bloedingsneiging, die veel lijkt op hemofilie. |